Ja ik leef nog. Na mijn zeer creatieve inspiratie uitspatting van mijn vorige blog is er alweer 2 maanden geen update geweest. En al sinds september geen inhoudelijke update. Oeps dat kan toch niet. Ja eerlijk gezegd was ik van plan het dit keer beter bij te houden. Naja weer niet gelukt. Ik had het iets te druk met andere dingen, leuke dingen en minder leuke dingen. Chaos, living by the day, studeren, studeren en uhm studeren? O ja en daar tussendoor nog zoveel mogelijk leuke dingen doen zover dat nog lukt. De mensen die mij volgen op Facebook/Twitter/Instagram zijn nog wel goed op de hoogte gehouden met regelmatige updates. Dus wil je meer van mijn leven zien in beeld volg mij dan daarop. Natuurlijk wil ik mijn bloglezers niet teleurstellen dus ik ga proberen hier ook wat actiever te zijn =)
Nu het toch bijna 2016 is kan ik dus meteen als goed voornemen zeggen dat ik mijn blog beter ga bijhouden. Nu houd ik niet van goede voornemens dus het zal aankomend jaar wel blijken of dit ook werkelijk gaat lukken. Wel heb ik weer wat inspiratie voor aankomende blogs over wat jullie nog te goed hebben van afgelopen maanden en waar ik in de toekomst wat meer over wil gaan bloggen. Ten eerste heb ik een tijdje geleden beloofd om plogs te maken. Dat zijn fotoblogs, aangezien ik zelf een heel nieuwsgierig mens ben en stiekem zelf ook veel plogs volg, lijkt het me leuk om jullie dan ook een echt inkijkje in mijn leven te geven. Woorden zijn toch anders dan beelden. Letters en foto's een wezenlijk verschil. Waarschijnlijk beseffen mensen dan nog beter hoe zwaar een dag voor mij kan zijn en wat ik allemaal niet moet doen om fatsoenlijk voor de dag te komen ;) Wat kunnen jullie daarin verwachten: een plog over een doordeweekse dag bij mij thuis, een plog over een dag in het weekend en een plog over een college dag (maar dat duurt nog even aangezien ik vakantie heb tot februari). Als de plogs leuk zijn ga ik er misschien wel mee door. Daarnaast hebben jullie nog wat gezondheidsupdates en de leuke dingen van de afgelopen maanden tegoed. Dat zal in mijn eerstvolgende blog te lezen zijn. Ook wil ik nog wat extra aandacht besteden aan longtransplantatie aangezien ik nu ongeveer 3 maanden op 'de wachtlijst' sta en niet iedereen precies weet wat het allemaal inhoudt.. Dus hou mijn blog in de gaten de komende weken komen er meer updates :) Hieronder nog een stukje dat ik even kwijt wilde.
Ik hoor wel eens dat ik zo zakelijk spreek over de heftige dingen die ik onderga en meegemaakt heb en nu nog meemaak. Als iemand mij wat vraagt geef ik antwoord zonder emotie, bijna mat. Dit vond o.a. een medisch iemand. Bij mij kwam toen de vraag aan degene: Maar wat moet ik dan, telkens als iemand iets aan mij vraagt gaan huilen en met alle emotie mijn verhaal vertellen? Nee, dat was ook weer niet de bedoeling.. Maar wat dan wel? Moet ik iets veranderen en wat dan? Weer geen duidelijk antwoord..
Dit is hoe ik ben.. Ik leef al 22 jaar met deze ziekte en de dingen die ik heb ondergaan zijn voor mij 'normaal' geworden. Voor andere mensen die het voor het eerst horen kunnen al die dingen natuurlijk heel heftig overkomen, dat begrijp ik heel goed. Maar ik leef er al zo lang mee dat ik gewend ben geraakt aan al deze heftige medische dingen. Moet ik daar elke dag om gaan huilen dat ik dit meemaak en mij afvragen waarom ik dit meemaak en hoe heftig het allemaal wel niet is voor iemand die nog maar net 22 is. Heb ik daar dan wat aan? Ik persoonlijk denk van niet. Het verandert namelijk niets. Ik wil nog wat van mijn leven maken en niet huilend in een hoekje gaan zitten. Natuurlijk ben ik wel verdrietig en boos soms. Ik wil zoveel meer uit het leven halen dan er nu in zit. Ik heb nog zoveel dromen en plannen. Ik ben boos dat mijn rotlongen mij al zo lang tegenhouden om te doen wat ik graag wil. Soms ben ik verdrietig dat ik veel dingen niet kan die anderen wel kunnen. Natuurlijk ben ik jaloers op mensen die gewoon rondlopen zonder daarbij na te hoeven denken of naar lucht te hoeven happen. Die zo op kunnen staan en naar buiten kunnen lopen. Ik verbaas me nu zelfs dat ik dat ooit ook kon en dat over zoiets simpels als opstaan en lopen. Het is bijna lachwekkend als het niet zo ernstig was. Maar ik blijf positief en geloven dat ik ooit het mooiste cadeau mag ontvangen.. Lucht. Het zou een geweldig kerstcadeau zijn.
Ik wil al mijn lieve familie, vrienden & volgers fijne Kerstdagen wensen met heel veel lucht en liefde. Geniet en sta stil bij wat je hebt. Bedankt allemaal voor de steun dit jaar. Op een heel gelukkig en gezond 2016 met hopelijk heel veel lucht voor iedereen! Never stop believing, dreams can come true.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten