Dit gedicht kreeg ik op Sinterklaasavond, een prachtig geschreven overzicht van het afgelopen jaar. Helaas 2016 werd niet het jaar waarin ik mijn nieuwe leven kon beginnen en Gwen 2.0 moet nog steeds even wachten. Dit jaar heb ik gelukkig wel heel erg veel steun gekregen van een heleboel mensen. Zonder jullie was het niet gelukt en had ik mijn 23e verjaardag afgelopen november niet kunnen vieren. Met speciale dank aan mijn gouden ouders, waardoor ik nog steeds de grootst mogelijke zelfstandigheid kan behouden. Gelukkig sta ik er nu beter voor. We hopen en duimen met zijn allen dat 2017 wel mijn jaar gaat worden en dat ik een kans krijg op een mooi, nieuw leven vol lucht. Ik wil iedereen prettige kerstdagen en een gelukkig nieuwjaar wensen met veel liefde, lucht en een goede gezondheid! Bedankt.. ♥
Lieve Gwen,
Dit jaar had Piet stof genoeg,
toen Sint om een gedicht vroeg.
2016 werd jouw jaar,
maar vervolgens stortte alles (bijna) in elkaar.
8 maanden op de lijst voor een nieuwe set,
eindigden jammerlijk in een ziekenhuisbed.
Vergiftigd door koolzuurgas,
wist je bijna niet meer wie en waar je was.
In Groningen had men het oordeel al klaar,
Nieuwe longen, vergeet het maar.
Je lijf kon een operatie nu niet aan,
Ze moesten je nu – voorgoed – naar huis laten gaan.
Maar je zette door,
en gelukkig was er ook Orkambi voor.
Wat was je ziek en wat wilde je graag,
al lag het in het begin wel heel zwaar op de maag.
Slijm werd uit je longen geperst met alle macht,
Uiteindelijk kreeg je toch weer wat kracht.
Thuis lekker in je eigen bedje,
kreeg je gezondheid toch weer een zetje.
Beademing op illegale wijze verkregen,
Harry en jou hielden ze toch niet tegen?
Drie keer per dag een paar uur,
maar je stond wel eerder voor een heter vuur.
Iedereen kwam bij je op bezoek,
Soms zelfs uit onverwachte hoek.
Naar Adèle met Nina en Beniet,
in Den Haag geloofden ze hun ogen niet.
Ook nog kaarten gekocht voor Rihanna en Bieber,
ook al ben je niet zo’n heel grote belieber.
Data waren het om naartoe te leven,
en in de tussentijd niet op te geven.
Sint zei tegen Piet die zal ons nog versteld doen staan,
en dat was zo, al ging het langzaam aan.
Je studie had je eraan moeten geven,
alles opzij om weer te kunnen leven.
Uiteindelijk kon je in je rolstoel gaan,
En stuurde je die met één vinger aan.
De overwinning was te lezen van je gezicht,
hier had je alles op gericht.
Toen weer langzaam op de scootmobiel,
kijken of dat ook weer beviel.
De eerste ruzie voor je moeder een heuglijk feit,
dat was niet gebeurd in een lange tijd.
Teken dat je weer ging leven,
en je mening overal over ging geven.
Langzaam werd het weer een beetje normaal,
Scooten, wandelen, strand, het ging weer allemaal.
Vakantie, ging dat nog lukken?
Met zijn vijven dat scheelde in ieder geval stukken.
Maastricht werd als doel uitgekozen,
Routes om te fietsen werden nageplozen.
Prachtig weer, goede temperatuur, maar weinig zon,
kon je goed laten zien wat je allemaal weer kon.
Espirito mocht natuurlijk niet ontbreken,
hij is al die tijd niet van je zijde geweken.
Een prachtige tijd om op terug te zien,
en we mogen nog op herhaling bovendien.
Harry had inmiddels lucht gekregen,
van het feit dat je toch in leven was gebleven.
Dus toch weer voor controle naar Den Haag,
en weer naar Groningen? Was je grote vraag.
Eerst stabiliseren en kijken hoe het gaat,
maar jij wilde perse weten hoe het ermee staat.
Na twee maanden te hebben gezeurd,
is het bijna ongelofelijke toch gebeurd.
Vanuit Groningen volgde toch een uitnodiging,
waar je uiteraard van harte op in ging.
In de tussentijd deed je je stinkende best,
en rust, frisse lucht en je eigen huisje deden de rest.
Ook wilde je weer gaan studeren,
het laatste stukje wilde je ook leren.
Al is het niet altijd een pretje,
wel nodig voor na het inzetten van je nieuwe setje.
Je onderzoeksplan is bijna klaar,
op naar het profilen van kunstrovers dan maar.
Je bent lekker op dreef in je eigen huis,
daar voel je je nog wel het meeste thuis.
Lekker aan de studder met foto, film en blog,
niemand die je dat afpakt toch?
Verder zet je je geregeld in voor een ander doel,
donorregistratie geeft jou een heel warm gevoel.
Op internet en een interview in de krant,
stukjes op facebook van jouw hand.
Spannend was in de tweede kamer de stemming,
die onverwacht onze kant op ging.
Nu nog door de senaat,
voordat het naar de wetgeving gaat.
Iedereen donor, dat is jouw wens,
een kans voor ieder orgaanzoekend mens.
Voor wat betreft je eigen strijd,
ben jij een flinke doorzettende meid.
Daar zijn gewoon geen woorden voor,
maar Sint en Piet zien en waarderen het wel, hoor.
Zij kunnen alleen maar hopen,
dat de wachttijd niet te veel op zal lopen.
En dat jij in 2017,
van nieuwe longen zult worden voorzien.
Zodat je verder kunt met je leven,
want on hold staat alles al weer even.
Sint en Piet kunnen je alleen maar wensen,
een leven gelijk aan andere mensen.
